در این مقاله به بررسی و تفاوت های قابلیت پرداخت و تسویه شوندگی در مقابل نقدینگی پرداخته ایم.
قابلیت پرداخت در مقابل نقدینگی، تفاوت بین اندازه گیری توانایی یک شرکت برای استفاده از دارایی های جاری برای انجام تعهدات کوتاه مدت در مقابل تمرکز بلند مدت آن است. پرداخت بدهی به موقعیت مالی بلند مدت کسب و کار اشاره دارد، به این معنی که تجارت دارای خالص و توانایی مثبت در انجام تعهدات مالی بلند مدت است، در حالی که نقدینگی توانایی یک شرکت برای انجام تعهدات کوتاه مدت خود است.
در حسابداری ، نقدینگی به توانایی یک شرکت در پرداخت به موقع بدهی های خود اشاره دارد. دارایی های جاری و مقدار زیادی پول نقد گواه سطح بالای نقدینگی است.
همچنین به سهولت تبدیل یک دارایی به پول نقد در کوتاه مدت و با حداقل تخفیف اشاره دارد. شرکت هایی که نقدینگی ندارند حتی اگر قابلیت پرداخت داشته باشند، می توانند مجبور به ورشکستگی شوند.
پرداخت بدهی به وضعیت مالی بلند مدت کسب و کار اشاره دارد. تجارت امن مشاغلی است که دارای ارزش خالص مثبت است کل دارایی ها بیشتر از کل بدهی ها هستند
توانایی پرداخت با استفاده از نسبت های توانایی پرداخت ارزیابی می شود. این نسبت ها توانایی بنگاه اقتصادی در پرداخت بدهی های بلند مدت و سود بدهی های خود را اندازه گیری می کند.
فرمول نسبت بدهی به شرح زیر است:
(درآمد خالص پس از کسر مالیات + هزینه های غیر نقدی) / (بدهی های کوتاه مدت + بدهی های بلند مدت)
محاسبه نسبت توانایی پرداخت شامل مراحل زیر است:
با افزودن درآمد مشاغل پس از مالیات به تمام هزینه های غیرنقدی، جریان نقدی تقریبی تولید شده توسط مشاغل را محاسبه کنید.
بدهی های تجاری کوتاه مدت و بلند مدت را اضافه کنید.
درآمد خالص تعدیل شده را بر کل بدهی ها تقسیم کنید.
ریسک پرداخت بدهی، ریسکی است که بنگاه اقتصادی نمی تواند تعهدات مالی خود را برآورده کند، زیرا حتی پس از دفع دارایی های خود از نظر ارزش کامل، به آنها می رسد. مشاغلی که کاملاً ورشکسته باشد قادر به پرداخت بدهی های خود نیست و مجبور به ورشکستگی خواهند شد. سرمایه گذاران باید کلیه صورتهای مالی یک شرکت را بررسی کنند تا مطمئن شوند که این تجارت امن و همچنین سودآور است.
مبانی مقایسه
نقدینگی
تسویه شوندگی
تعریف
نقدینگی به عنوان توانایی تجارت در پرداخت بدهی های جاری با دارایی های جاری تعریف می شود
پرداخت بدهی توانایی کسب و کار را برای پرداخت بدهی های خود به دلیل پرداخت بدهی اندازه گیری می کند
تعهد
تعهدات کوتاه مدت
تعهدات بلند مدت
آنچه توصیف می کند
به راحتی دارایی ها به پول نقد تبدیل می شوند
اینکه کسب و کار در طولانی مدت چقدر خوب خود را حفظ می کند
نسبت ها
نسبت هایی که نقدینگی یک تجارت را اندازه گیری می کنند به عنوان نسبت های نقدینگی شناخته می شوند. اینها شامل نسبت جریان، نسبت آزمایش اسید، نسبت سریع و غیره هستند.
توان پرداختی تجارت به نسبت نسبت توانایی پرداخت تعیین می شود. این موارد عبارتند از نسبت پوشش بهره، نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام و نسبت دارایی ثابت به ارزش خالص
خطر
خطر بسیار کم است. با این حال، این اعتبار کسب و کار را تحت تأثیر قرار می دهد
این خطر بسیار زیاد است زیرا می تواند منجر به ورشکستگی شود
ترازنامه
دارایی های جاری، بدهی های جاری و شرح دقیق هر مورد در زیر آنها
بدهی، حقوق صاحبان سهام و دارایی های بلند مدت
توانایی پرداخت و نقدینگی هر دو مفاهیم مهم هستند. در حالی که هر دو توانایی یک واحد تجاری را در پرداخت بدهی های خود می سنجند، اما نمی توانند به جای یکدیگر استفاده شوند زیرا از نظر دامنه و هدف متفاوت هستند.
با این حال، درک هر دو این مفاهیم مهم است زیرا آنها با تأخیر در پرداخت بدهی ها روبرو می شوند که می تواند برای یک کسب و کار مشکلات جدی ایجاد کند.
مشتریان و فروشندگان ممکن است تمایلی به همکاری با شرکتی که دارای مشکلات مالی است نداشته باشند. در موارد شدید، می توان تجارت را به ورشکستگی ناخواسته انداخت.
شما می توانید از مشاوره مالی شرکت حسابداری مالی کده به صورت رایگان برخوردار شوید
ارسال نظر
نظرات کاربران